بارداری، افزایش سن یا نوسان وزن می تواند منجر به شل شدن عضلات شکم با تجمع چربی و کاهش رنگ پوست شود. ابدومینوپلاستی شل شدن عضلات را اصلاح می کند و پوست و چربی اضافی را از بین می برد تا به شکم طرحی صاف و هماهنگ تر بدهد. در طول مشاوره، پزشک شکم شما را بررسی می کند و به کیفیت و خاصیت ارتجاعی پوست، وجود چربی اضافی و وضعیت عضلات راست روده توجه می کند.
انواع مختلفی از ابدومینوپلاستی وجود دارد و با توجه به معاینه فیزیکی ما، بهترین روش جراحی را به شما توصیه می کنم که متناسب با نیاز شما باشد. وسعت اسکار شکم ممکن است از بیمار به بیمار دیگر متفاوت باشد.
برای بیمارانی که عمدتاً شل شدن عضلات شکم (دیاستاز رکتوس) با پوست اضافی کمی دارند، مینی ابدومینوپلاستی قابل انجام است. زمانی که پوست و چربی اضافی بیشتر باشد، باید ابدومینوپلاستی کامل انجام شود. دومی یک اسکار طولانی تر در پایین شکم و یک زخم در اطراف ناف باقی می گذارد.
اگر چربی اضافی به قسمت جانبی شکم کشیده شود، ممکن است پیشنهاد شود لیپوساکشن را با ابدومینوپلاستی ترکیب کنید. سیگار کشیدن باید 6 هفته قبل و 6 هفته بعد از این عمل جراحی قطع شود تا از تاخیر در بهبود یا باز شدن زخم های جراحی جلوگیری شود. تأخیر در بهبودی نیز در بیماران دیابتی یا کسانی که اضافه وزن قابل توجهی دارند مشاهده می شود.
عمل جراحی ابدومینوپلاستی چگونه است؟
جراحی شکم با خط برش که کمی بالاتر از ناحیه شرمگاهی قرار دارد شروع می شود. در این مرحله یک برش دیگر برای انتقال ناف و مداخله در این نقطه ایجاد می شود. روش سفت کردن شکم با برداشتن بافت چربی انباشته شده یا قرار دادن لوله برای برداشتن مایع اضافی که ممکن است در آن ناحیه جمع شده باشد انجام می شود.
این عمل بسته به بیمار و روش مداخله می تواند از 2 تا 5 ساعت طول بکشد. جراحی شکم نه تنها عمل خطرناکی نیست، بلکه میزان موفقیت آن نیز بسیار بالاست. با تامی تاک مشکل افتادگی در کمترین زمان برطرف می شود و شکمی صافتر در انتظار شما خواهد بود.
سفت کردن شکم یا جراحی های زیبایی شکم توسط جراحان متخصص انجام می شود و در انتخاب جراح باید دقت لازم را داشته باشید. این جراحی با بیهوشی عمومی انجام می شود. پس از جراحی، پانسمانی خواهید داشت که برش ها را می پوشاند و لباس شکمی می پوشید. دو لوله زهکشی کوچک (درن) نیز در قسمت پایین شکم وجود دارد.
مانند لیفت شکم، ابدومینوپلاستی راه حلی را برای افرادی که مایل به سفت کردن پوست شکم و بهبود ظاهر آن هستند، فراهم می کند. در این روش بخشی از پوست متسع شده که اغلب با علائم کشش یا اسکار مشخص می شود، برداشته می شود. سپس شکم پوستی صاف، لطیف و یکدست نشان می دهد.
این عمل همچنین باعث می شود تا عضلات راست روده که خیلی از هم فاصله دارند (دیاستاز) مجدداً کشیده شوند و اثرات فتق اصلاح شود. بنابراین ابدومینوپلاستی می تواند بخشی از یک رویکرد جراحی ترمیمی باشد.
دوره بهبودی و نتایج ابدومینوپلاستی
درد پس از این روش با داروهای تجویز شده و استراحت قابل کنترل است. یک هفته بعد از جراحی برای برداشتن بانداژ و درن ها به جراح خود مراجعه خواهید کرد. سپس دوش گرفتن مجاز خواهد بود. لباس مخصوص را باید روز و شب به مدت 3 هفته و در روز فقط برای 3 هفته دیگر پوشید.
سایر ویزیت های بعد از عمل معمولاً در 3 هفته، 3 ماه و 1 سال برنامه ریزی می شود. در هفته سوم، جوراب شلواری کلوزآپ برداشته می شود و باید شروع به ماساژ جای زخم کنید.
تا 6 هفته پس از جراحی باید از تلاش های شدید اجتناب شود. اگر شغلی دارید که نیازی به تلاش بدنی ندارد، می توانید پس از چند هفته به آن بازگردید، اما معمولاً استراحت 4 تا 6 هفته ای توصیه می شود.
ممکن است شکم تا مدتی بعد از جراحی متورم بماند. نتیجه نهایی معمولا بعد از 2-3 ماه قابل مشاهده است. جای زخم ممکن است به مدت 6 تا 12 ماه پس از جراحی قرمز و ضخیم باقی بماند. نتایج ابدومینوپلاستی ماندگار است. اگر سبک زندگی سالمی دارید، می‌توانید سال‌ها از شکمی صاف لذت ببرید.
عوارض احتمالی ❌
عفونت: نادر است و معمولا با آنتی بیوتیک درمان می شود.
- سروما: گاهی اوقات ممکن است به دنبال برداشتن زهکش ها مایع جمع شود. این مایع می تواند باعث تورم یا قرمزی در شکم شود. این مایع گاهی اوقات باید با سوراخ تخلیه شود.
- خونریزی: بسیار نادر است. گاهی اوقات ممکن است نیاز به عمل جراحی برای تخلیه خون تجمع یافته در شکم داشته باشد. این عارضه گاهی اوقات می تواند به دلیل اعمال شدید بدنی در مدت کوتاهی پس از جراحی باشد.
- مشکلات اسکار: برخی از بیماران ممکن است به دنبال این جراحی دچار اسکارهای هیپرتروفیک یا کلوئید شوند. این اسکارها با ماساژ، پانسمان سیلیکونی یا تزریق درمان می شوند. علاوه بر این، اسکارها نیز ممکن است پس از جراحی بزرگ شوند یا تغییر رنگ نشان دهند. این نواقص را می توان در صورت نیاز 1 سال پس از جراحی اصلاح کرد.
- حساسیت: ممکن است متوجه نواحی کوچکی از بی حسی در اطراف جای زخم شوید. این علائم معمولاً به تدریج ناپدید می شوند اما ممکن است در بیماران نادر دائمی باشند.
- تاخیر در بهبودی: برخی از بیماران ممکن است با باز شدن زخم شکمی یا نکروز پوست مراجعه کنند. این شرایط به ویژه در بیماران دیابتی یا افراد سیگاری رخ می دهد. این زخم‌ها معمولاً با تغییر پانسمان درمان می‌شوند و خودبه‌خود بهبود می‌یابند و گاهی جای زخم بزرگ‌تری بر جای می‌گذارند.